Films maken
Er zijn geen slechte verhalen. Ze worden alleen vaak niet zo goed verteld of niet zo goed begrepen.
We zijn verhalenvertellers bij Shot ‘71. Tenminste dat denk ik. ’n verhaal vertellen is geen kunst maar ’n verhaal goed vertellen is dat wel. Onze gereedschappen bij dat vertellen zijn camera, microfoon en pen. We vertellen verhalen omdat er tegelijkertijd iets in dat traject zit dat ons mateloos fascineert. Bij sommigen al bijna ‘n leven lang.En nog steeds zijn we niet uitverteld. De accenten in zo’n vertel-traject liggen bij iedereen heel verschillend. Mij fascineert bijvoorbeeld het proces. Dat proces speelt af zich in mijn hoofd. Het is de route die je kiest van idee naar het uiteindelijke resultaat.
Tijdens dat proces probeer ik in de montage die beelden, die geluiden en commentaarteksten op een zo sterk mogelijke manier te combineren. Hopend dat dat ook een toegevoegde waarde oplevert. 1+1+1 wordt 4. Of 5.
Samen met de clubleden probeer ik dat soms ongrijpbare proces binnen Shot ‘71 te benoemen en daardoor duidelijker te krijgen. Ik noem dat inhoudgerichter bezig zijn met je passie. Inhoudgericht bezig zijn maakt uiteindelijk ‘n club ook sterker en zijn producties aantoonbaar beter. En, bezig zijn met inhoud is een kant van het filmmaken die geen grenzen kent. Je raakt op veel uitgekeken maar nooit op inhoud.
Als Shotter neem ik vooralsnog niet deel aan wedstrijden. Daar zit mijn plezier niet. Dat zit, zoals gezegd, in dat proces. En dat proces houdt voor mij op als de montage afgerond is. Er is nog een reden waarom ik niet deelneem. Gedreven worden door inhoud levert vaak andere films op. Een soort film waar men nog niet zo vertrouwd mee is. Waar men vreemd tegenaan kijkt. Ze duren bijvoorbeeld langer omdat het zoeken naar diepgang en toegevoegde waarde meer filmtijd vaagt. Of, niet filmisch, er komen pratende mensen in voor. Soms bestaat een film maar uit één shot dat in combinatie met de juiste muziek zo indringend is dat het in je hoofd gaat zitten. Het vraagt om een aangepaste kijkinstelling. Die films appelleren niet meer alleen aan rationele dingen maar vragen om iets anders. Gevoel bijvoorbeeld. En bereidheid om je te laten meevoeren door de sfeer die de beelden, gecombineerd met muziek en tekst, oproepen. En daarna dat gevoel goed vertalen in woorden en zinnen in een verslag. Dat vraagt om inzichten en kennis die op een ander terrein liggen. In de beoordelingen tref ik dat terrein tot op heden nog zelden aan. Maar dat terrein kun je ontdekken. Gewoon door ernaar te zoeken en belangrijker; het te vinden.Binnen Shot ‘71 proberen wij daar aandacht aan te besteden. En de club vaart er wel bij. Tafels hebben plaats gemaakt voor stoelen.
Christ van Liempd
Locatiefilms
Onder het thema “locatiefilm” verstaat men bij Shot het ergens op locatie gaan verfilmen van een groepje acteurs (in de meeste gevallen muzikanten). De club wordt dan opgedeeld in een aantal groepjes die ieder voor zich een interpretatie geven van het onderwerp. Doel hiervan is de samenwerking en onderlinge saamhorigheid te bevorderen maar ook de creativiteit. Met dit thema zijn we aan het einde van het seizoen 1999-2000 begonnen. Het dixieland orkest “Potverdiksie” uit Berlicum was onze eerste gast. In de prachtige tuinen van Landgoed “Coudewater” op de grens van Rosmalen en Berlicum zijn we met een aantal groepjes aan de slag gegaan. Buiten naast de aangename klanken van de “dixieland” werkte het weer voor 100% mee. Direct aan het begin van het nieuwe seizoen worden de resultaten vertoond in het bijzijn van de artiesten, die ons aangeven welk product bij hen de meeste indruk heeft gemaakt. In dit kader hebben we met “Berenkruid en Ongetoef” opnames gemaakt op De Citadel in ’s-Hertogenbosch met “Rond en Blond” in de Uilenburg in ’s-Hertogenbosch, met Line Dance groep “T&Tlindancers” uit Berlicum op de Loofaert in Berlicum. Met de Stadspijpers uit ’s-Hertogenbosch op slot Loevestein, en met drumfanfare Exempel op De Citadel in ‘s-Hertogenbosch. In 2003 met Line Dance groep T & T uit Berlicum bij de boerderij van Theo van Liempt op de Loofaert in Berlicum waar we gastvrij werden ontvangen. Camera: Joop Neefs, John van Eijndhoven, Mary van Leyden, Hanna Cleven, Diny Smits. Regie: Diny Smits
Portretfilms
In 2009 zijn we bij Shot ’71 begonnen met het maken van een portretfilm, ook weer om leden te helpen die wel willen filmen maar wat moeilijker aan een onderwerp komen. Film iemand uit je omgeving, dorp of stad en laat hem zijn of haar verhaal vertellen. Hierbij komt dus een beetje interviewtechniek kijken. Ook een minder begaafd interviewer kan dit door zich een beetje voor te bereiden op de onderwerpen. Je kunt ook zoeken naar iemand die een beetje gemakkelijk praat. Ze zijn er, kijk maar om je heen. Met behulp van inserts brengen we in beeld waarover onze persoon het heeft. Leuke resultaten hiervan hebben we al gezien. Zelfs het stadsarchief van ‘s-Hertogenbosch heeft voor dit soort filmpjes al belangstelling getoond.
Speelfilms
De videogroep van Shot ’71 heeft de afgelopen jaren diverse speelfilms in eigen beheer gemaakt. Films met een regionaal karakter in samenwerking met videoleden en andere amateurs. Vanaf de oprichting van de club heeft het bestuur dit bewerkelijke maar zéér enerverende evenement al hoog in het vaandel staan. In 1973 werden, toen nog met dubbel 8 filmmateriaal, opnamen gemaakt van het leven op het platteland van Berlicum. Het verhaal werd geschreven door Jos van Sonsbeek die tevens ook voorzitter was van de club. Paard met boerenkar, Brabantse poffers, mutsen en dat alles in de omgeving van een heuse oude Berlicumse boerderij werden met spel verfilmd. Hij voorzag toen al het belang van het vastleggen van een tijdperk. De naam die hij gaf “TUSSEN AO EN WITTERING” versterkte dat nog eens. 12 jaar later in 1985 werd weer een nieuwe uitdaging aangegaan en begon men met de opnamen van het verhaal “HET ELFDE GEBOD”. Ook nu weer was het verhaal geschreven door de eigen leden. Het spel in deze film werd vertolkt door Paul van den Wildenberg die de rol van het Bossche Gradje goed wist neer te zetten. Het verhaal in het kort was als volgt: Bossche Gradje was een vroom mens en wilde alle 10 geboden goed volgen. Dat het niet lukte is niet zijn schuld maar door omstandigheden zo verlopen dat het elfde gebod hem op de vingers tikte. In 2005 was DILEMMA de volgende uitdaging. Deze film werd gemaakt in het kader van de Brabants film manifestatie. Alle clubs uit de provincie mochten kiezen uit door studenten geschreven verhalen. Dit verhaal werd door enkele clubleden als beste gekozen. Uiteindelijk was het verhaal totaal anders geworden maar de strekking bleef in tact. Het verhaal in het kort is dat Susan, een jonge zelfstandige vrouw, onzeker is over de relatie. Ze wil vastigheid maar Robin is daarvan niet overtuigd. Drijfzand was het volgende project en is verfilmd in 2009. Het verhaal is een fantasieverhaal gemaakt en geschreven door de eigen leden en gaat als volgt: Een voormalige bewakingsbeambte is dakloos geraakt en krijgt bij toeval contact met een vrouw die hetzelfde lot is beschoren. Zij is echter door haar man buiten gezet en wil wraak. Dit alles gefinancierd uit eigen middelen met een low budget. Omdat het maken van een speelfilm een enorm karwei is zitten er altijd een aantal jaren tussen. Maar we hebben enkele enthousiaste leden die niets liever zouden doen dan het schrijven en maken van een speelfilm.