AV Avonden

Klokslag 8 uur opent voorzitter Jan deze bijzondere avond. Want er zijn ook aanwezig leden van de Filmgroep. Toch weer een beetje kruisbestuiving. We zitten midden in de herfst ter voorbereiding op de winter. Een bijzondere avond want we hebben Ronald Peeters te gast die bekend staat om zijn macrofotografie. Vooral wintertaferelen stelen zijn hart. Truien aan want we zijn gewaarschuwd. Maar het is meer dan de moeite waard zo zal blijken. Het woord is aan Ronald. Hij komt uit Dorst bij Breda, is bioloog dus geïnteresseerd in de natuur en al, net als de meesten van ons, een tijdje met pensioen. Dus veel gelegenheid om te schieten. Onze gast is een natuurmens en hiervoor, zo vertelt hij, moet je geduld hebben. Van de plantensoorten trekken mossen zijn meeste aandacht om vast te leggen. Daarnaast zit hij graag op het water. Ganzen en zwanen komen we tegen in wel heel bijzondere vormen. Hij maakt gebruik van tele- en macrolenzen. Zijn werk noemt hij kunstzinnige natuurfotografie. De series maakt hij met het programma ProShow Gold, dat helaas niet meer ondersteund wordt. De reeks die hij vanavond toont heet Fluisteringen der Muzen; een nogal prozaïsche titel en de inhoud hiervan dekt zeker de lading. De muziek kiest hij meestal via Spotify en voor de rest tientallen cd’s op de plank. Misty Morning Flight componist Frédéric Chopin, Fantasie Impromptu op. 66. En inderdaad als eerste de ganzen in de mist. Een vlotte start op de snelle toetsen van Chopin èn afwisselingen. De bewegingen van dieren in vlucht (Flight) zijn dusdanig vastgelegd - met de hand en lange sluitertijden veel met 1/8, hoge ISO-waarden - dat het een abstracte weergave is geworden. Helaas zien kenners toch veel ruis waarschijnlijk door de mist (misty). Dat kan er met o.a. Photoshop – of een ander bewerkingsprogramma - uitgehaald worden. Maar de toon voor de sfeer is gezet. Prachtig gemaakt. World Wide Web componisten Eleni Karaindrou - Bus Part II Eleni Karaindrou - Depart and Eternity Theme Variation I Jóhann Jóhannson - Jói & Karen Geen internet maar spinrag. De serie bestaat uit twee delen: kettingen van waterdruppels door dauw, prachtige tinten en ergens aan de zijlinie mevrouw spin; net als de maker, geduldig wachtend op een prooi of een mooi beeld. Het tweede deel wordt de spin meer uitgelicht. Hier worden we stil van. Ook een juwelier zal hier blij van worden. Zelfs de druppels werken als kleine lensjes. Ronald maakt graag gebruik van ‘derde beelden’: trage overgangen – een voorwaarde voor derde beelden – van twee beelden waardoor er even, voordat het tweede beeld er helemaal door is, een derde beeld ontstaat. Dit komt de rust in de serie eveneens zeer ten goede. Voor de geïnteresseerden: Ronald gebruikt hiervoor een Tamron 180 mm op statief met diafragma f3.5 Swans’delight Componist Pink Floyd – Shine On You Crazy Diamond Dit wordt veel gebruikt bij afscheid. Wederom schitterend abstracte beelden van zwanen, ook deze serie veel derde beelden. Een verheffende, ethische serie. Iemand vraagt of er teksten over de beelden heen gemonteerd kunnen worden. Hier wordt negatief op gereageerd. Beelden spreken voor zich. De maker vraagt of de lengte van de series een probleem is doch niemand is dit opgevallen. We genieten bijna ademloos. Feathers’ Wonderland Componist Erik Satie – Gnossienne No. 1 Uitvoerend musicus Lavinia Meijer – Harp Hier valt de muziek van Eric Satie wel op. Een serie om bij te mediteren, wordt er opgemerkt. Hier speelt de muziek dus een grote rol en klinkt goed. Nu merken we waarom Ronald zijn eigen installatie gebruikt. Hij heeft voor deze opnamen de camera ondersteboven aan het statief bevestigd om zo dicht mogelijk bij het water te komen. Prachtige spiegelingen. Wat een sfeer weer. Zijn opnamen worden nauwelijks bewerkt slechts de contrasten, kleurverzadiging en helderheid krijgen soms een zetje. Ook geen trucages. Het zijn, zoals de titel al zegt, nu de veertjes van de vogels die de rol spelen en stelen in zijn wereld. Surprisingly White Componist Giya Kancheli - Miniature No. 16 Krentenboompjes bloesem in bloei na een nacht sneeuw. De weinig scherpte/diepte kan hij controleren via het display dus dat is snel geregeld. Echoes of Eternity Componist Jóhann Jóhannsson - Odi et Amo Theatre of Voices version Echo’s van de eeuwigheid. Wederom komen de ganzen voor de lenzen. De Grote Canadese Gans. Voor deze serie gebruikte hij lange sluitertijden. De muziek wordt verzorgd door Jóhan Jóhanssen, een IJslandse componist. Zien we ganzen of engelen? Het zijn bijna verfstreken op een witte muur. Hier heeft hij gebruik gemaakt van de lichtblauwe en witte luchten als achtergrond, waardoor het lijkt of ze de oneindigheid of eeuwigheid in vliegen. Ins Blau hinein. De echo’s in de muziek (zang) komen goed van pas. Heerlijk om naar te kijken en te luisteren, achterover in de luie stoel. Maar dat moet je thuis maar doen. Bein’ Green Componisten The Moanin’ Frogs – Yakety Sax Karen Tanaka – Crowned Eagle Een ode aan Kermit de Kikker. Wie herinnert ze niet, de Muppetshows met Kermit en Miss Piggy, pour moi. De titel refereert naar een nummer dat gezongen wordt door Kermit waarin hij verwijst naar de kleur groen. Een prachtige kleur want eigenlijk is veel in de natuur groen en de kleur onder andere van de hoop. Deze vrolijke serie laat zien hoe kikkers zich gedragen in het voorjaar begeleid door vrolijke muziek. De serie eindigt met een meer gedragen uitvoering. Zachte pianomuziek die beter bij die sfeer past. Samen met Jeroen van Vliet, jazzpianist, maakte hij de volgende twee series. Met Jeroen treedt hij ook op. Deze pianist speelt de muziek van deze series niet vanaf het notenschrift maar hij improviseert op de beelden. Galaxy on Ice Coproductie met pianist Jeroen van Vliet Mocht het weer gaan vriezen wat fotografeer je dan? We zien melkachtige sterrennevels zo lijkt het, smeltend ijs gecombineerd met strakke structuren van ijs op water en dan die spiegelingen; net consumptie-ijs, zo wordt opgemerkt. Ook vallende druppels die fascineren. Waaiers van licht. Het lijkt opgenomen op een andere planeet. Hier zien en horen we duidelijk de samenwerking van de maker met de pianist. Ze blijken helemaal op elkaar afgestemd. Ook de opkomende zon en weer die spiegelingen ervan op het ijs komt als een gift uit de hemel, zal Ronald gedacht hebben. Intimacy Coproductie met pianist Jeroen van Vliet We duiken in het hart van de klaproos met zeer langzame overgangen in tegenstelling van de dit keer snelle vingers van de pianist. Alle kleuren en tinten rood en oranje passeren onze waarneming met de beroemde kelk. Klaprozen hebben we inderdaad allemaal weleens gefotografeerd, maar nooit zó, wordt opgemerkt. Het wordt inderdaad behoorlijk ‘intiem’. Call of the Earth Componist Levon Minassian - Hol Ara Yéze Met muziek van dezelfde titel, uitgevoerd door Levon Minassian, een Frans/Armeense dudukspeler (dubbelrietblaasinstrument lijkt op onze blokfluit maar geeft meer zachte, magische klanken). We zitten midden in de golven met alle spiegelingen vooral van bomen. Je gaat fantaseren en ziet allerlei denkbeeldige figuren en vormen, van sprookjesfiguren tot mensengedaantes. Van nagenoeg kleurloos tot steeds meer kleur, wordt opgemerkt. Het lijkt of ze de toeschouwer roepen, de roep van de aarde. Winterscape Vivaldi - Cum Dederit Uitvoering: Armand Amar Zoals vernoemd sporenkapsels van het mosje purpersteeltje vol rijp. Deze mossen soort toont allerlei kleuren purper, vandaar de naam. De muziek is Cum Dederit van Vivaldi. De zang is zo mooi. Iemand vraagt wat deze titel betekent. De tekst is eigenlijk te mooi om te vertalen. Toch heb ik dit opgezocht. Met de correctie/aanvulling van Rob: Cum dederit dilectis suis somnum: wanneer hij geeft aan zijn liefste de slaap. Psalm 127, zoiets als: span je niet overmatig in, de Heer geeft het je toch wel ook al doe je niets, laat het aan hem over... De weerkaatsing van het licht op de ijskristallen steelt de show. Het is weliswaar puur natuur maar omgezet naar puur abstract. Dit is de mooiste. Deze combinatie van beelden en muziek is ijzersterk. Het mosje is een winterlang gevolgd. Macrolens met diafragma 2.8. Het valt op dat hij, na elke serie de beelden zonder muziek uit fade Afsluiting Bij het zien van deze beelden ga je als kijker afvragen is het nog natuur. Ja, natuurlijk. De afwezigen hebben dus echt iets gemist, aldus Jan. Een van de filmers merkt op dat de combinaties en de ingrediënten van film en fotografie steeds meer hetzelfde worden. Het spelen met licht en camerastandpunten, etc. Het was voortreffelijk, we hebben ervan genoten. Ronald wordt bedankt voor zijn inspirerende voordracht. Applaus voor Ronald. Volgende bijeenkomst 19 december. Hugo

Bijeenkomst Audio-Visuele Groep dinsdag 10 oktober 2023 Het is volop herfst deze 10e van de 10e maand. Buiten waait het lekker fris maar binnen heerst de AV-sfeer. Na de opening van Jan biedt Pieter zich aan met maar liefst 2 series, Ad gaat nog een keer op herhaling en Corrie heeft een persoonlijke bijdrage uit haar privé-album. Ook passeert Haverleij als een soort rode draad de revue. Mededelingen: - Op 21 november komt gastspreker Ronald Peeters zijn werk laten bewonderen en bespreken. - De EXPO is zoals bekend op 4 en 5 november. Zondag 5 gaat de AV- Groep de projectie houden tussen 14:00 uur en 15:00 uur met 10 minuten pauze tussen de 2 blokken. De Fotogroep gaat opnamen maken van bezoekers die op het grote scherm geprojecteerd gaan worden. Pieter gaat Haverleij en Berlicum van Boven tonen met een speciaal systeem touchscreen waardoor bezoekers met een druk op de gewenste plek op het scherm deze in detail kunnen bekijken. De series: Corrie - Remember 14 september: Corrie gunt ons een blik in haar privéwerk. Het heeft haar 30 jaar gekost voor ze hieraan kon beginnen. Maar 14 september jl. was het dan zover. Het trieste relaas van hun 19- jarig dochtertje Tanja die, ondanks meerdere operaties in haar leven, niet ouder is geworden. Toch heeft Corrie er een pracht serie van gemaakt. Met muziek o.a. van Bryan Adams Here I am en Benny Neyman Waarom fluister ik jouw naam nog? Heel toepasselijk. Uiteraard beelden samen met haar 2 zusjes, haar moeder en vader. Met scherp en onscherp heeft Corrie de nadruk op Tanja gevestigd. Opnamen in Londen na de operatie samen met echtgenoot André zijn heel aandoenlijk. Ook heeft Tanja een gastoptreden gedaan als Madonna-fan in een tv-show uit 1986. Corrie had de beeldband hiervan opgevraagd en deze verwerkt in de serie. Deze bandopname is natuurlijk goud waard. De serie is een gevoelige herinnering aan een mooie tijd maar die niet voor een breder publiek zal worden vertoond, aldus Corrie. Jan vraagt zich af waarom eigenlijk niet. Ferdinand – Haverleij: de serie is nog niet af maar de maker gunt ons een eerste blik. Het gebied bestaat uit groepen van ‘kasteel’ woningen en de bezoekers proberen elke groep dezelfde projectietijd te geven. Typerend is dat de ene auteur mensen erbij neemt terwijl de ander die juist vermijdt. Mooie symmetrische opnamen met goede kleurverzadiging. Ook de terrasjes, voor gezamenlijk gebruik, aan de achterkant ontkomen niet aan de belangstelling van de auteur. Het weer was soms wat grijzig hetgeen aan sommige opnamen toch wel enigszins te zien is. Daar ontkomt geen fotograaf aan. Zachte pianomuziek – Liszt Three concert etudes (?) - versterken de beleving van deze moderne en stijlvolle architectuur. Opnamen met spiegelingen doen het uiteraard prima. Het lijkt een verlaten dorp, een slaapdorp. Geparkeerde auto’s verraden de leefbaarheid. Ook het natuurgebied eromheen komt goed uit de verf. Voor velen onbekend terrein, zo blijkt. Het is wel leuk, merkt iemand op, dat je als groep op plekken komt die je helemaal niet kent. Ad – August von Bonstetten: voor de tweede keer gaan we terug in het verleden. Ad heeft de foto’s wat groter gemaakt zodat deze duidelijker zijn. Een foto toegevoegd. Het portret van August ‘hangt’ er aan het einde misschien wel een beetje bij. Het is duidelijk een beleving voor vooral de oude Bosschenaren. De muziek waarin een spinet bespeeld wordt, past er goed bij. De serie begint even zonder die muziek, mogelijk om de aandacht op de inhoud/ het verhaal te leggen en dan begint de show om op dezelfde wijze te eindigen. Jan – Heesterburgh, kasteeldorp in het groen: ook voor de tweede keer. Jan heeft er 6 foto’s bijgeplaatst. Vooral de wilde bloemen komen goed uit de verf en uit de grond. Dit maakt de serie wat vrolijker. Hier zien we meer mensen omdat Jan de nadruk wil leggen op de leefsituatie met veel tuinen waarin de bewoners vaak vertoeven. Bij architectuur horen mensen, aldus Jan. Ook heeft hij wat lichte zoom toegevoegd wat de serie wat verlevendigt. Mooie kleuren die echter niet bewerkt zijn, alleen is het contrast soms wat verhoogd. Jan voegt eraan toe dat de architect is Sjoerd Soeters van architectenbureau PPHP – Pleasant Places Happy People – die ook de Johan Cruijff ArenA ontwierp. Pieter – Gegijzeld maar niet verslagen: Pieter heeft 2 jaar geleden deze tentoonstelling over de periode 1942-1944 in het Kleinseminarie Beekvliet in Sint-Michielsgestel op verzoek vastgelegd, script en teksten geschreven en er een serie van gemaakt. Muzikaal ondersteund door Erik Satie’s Gymnopédie beleven we een periode waarin een aantal mensen uit het verzet werden gegijzeld. Pieter heeft het intro door de voorzitter op film gezet wat daarna als inzet tijdens de ‘rondleiding’ gebruikt wordt. De foto’s zijn uit 360 graden opnamen gehaald. De tentoonstelling is alleen op afspraak te bezoeken. Zie onderstaande link. Voor de liefhebbers: https://www.gijzelaarskampbeekvliet.nl/ Doe je voordeel ermee, is geheel gratis en je krijgt ook nog gratis koffie bij ontvangst! Pieter maakt nog een opmerking over het haperen van de beelden bijvoorbeeld bij panorama’s. Het is afhankelijk van het type monitor en de frequentie. Als dit met 24 beelden /seconden uitgevoerd wordt is het minder maar met 25 beelden weer wel. Het verschilt. Pieter – het Beleg van Den Bosch: we spreken over het jaar 1629 toen Frederik Hendrik het Beleg van den Bosch coördineerde. Dit werd nagespeeld in kasteel Maurick in Vught tijdens een open dag. Pieter heeft van tevoren met een drone opnamen gemaakt in februari, dus kale bomen. Tijdens de open dag, verder in het voorjaar, verkleurt de natuur. Pieter merkt dit op om ons de wind uit de zeilen te halen. Ook hier weer 360 graden opnamen. Hij werkt met eerder genoemd touchscreen zodat hij via het scherm de beelden kan regelen. Volgende keer 21 november met als gastspreker Ronald Peeters. Hugo

We gaan na de vakantie weer van start met de maandelijkse av-bijeenkomsten. Het programma voor komend jaar is besproken; de invulling wijkt niet veel af van voorgaande jaren. Het gaat er uiteindelijk om dat de leden actief AV's blijven maken. Mede ook op basis van beeldmateriaal, gemaakt tijdens onze excursies. Begin november staat de Expo van de club gepland. De afgelopen maanden is al druk gefotografeerd. Door een aantal leden is begonnen aan het project "De kastelen van Haverleij." Ad – Lelienhuyze: De AV gaat over het kasteel met die naam en de mensen, die er enige honderden jaren terug geleefd zouden kunnen hebben. Wat oudere opnamen van een historisch feest voor de poorten van het kasteel en recente beelden van het kasteel zelf zijn op originele wijze gecombineerd. Met portretten beeld in beeld. Een leuk verhaal met geschreven teksten. Bij de tijd passende muziek en livegeluid dragen bij aan het boeiende geheel. Jan – Heesterburgh: Het kasteel met die naam is door de architect ontworpen op basis van het bouwplan van een klein Frans dorp met een chateau. De bloeiende bloemen in het veld dragen bij aan het landelijke karakter. De vertoonde versie betreft een eerste opzet. Bij het fotograferen is speciaal gelet op goed licht voor mooie luchten in het groene landschap. Muziek en beelden zijn prima. Herman - Spoorwegmuseum Utrecht: In het museum is meer dan 100 jaar treingeschiedenis te zien. Met toevoeging van duidelijke teksten is deze op geslaagde wijze uitgebeeld. Vanuit de oude wachtkamer worden we meegenomen naar en door de diverse treinen van verschillende ouderdom. Moderne elementen zijn mooi uit beeld gehouden. De muziek past wel, maar is toch wel aan de monotone kant, ook omdat voor de hele duur hetzelfde fragment is gebruikt. Pieter - Beeldentuin achter de Westduinen: De bezochte beeldentuin ligt in Ouddorp op Goeree en deze is met een mobiele telefoon gefotografeerd. In de fotobewerking is geëxperimenteerd met de scherptediepte. Hoe kan ik eventueel de beelden mooi loskrijgen van de achtergrond, heeft hij zich afgevraagd. Het resultaat mocht gezien worden. Soms komt het in eerste instantie wat vreemd over wanneer gekozen is voor een scherpe achtergrond achter een onscherp beeld. We hebben een impressie gezien van de tuin zonder een verhaallijn of opbouw. Met een fijnere afstemming van de overgangen op de redelijk passende muziek valt nog winst te behalen. Joke - Roadtrip Zuid West Australië: Vanuit de grote stad voert de reis naar de oceaan en de binnenlanden. We zien bijzondere natuur en objecten. Ook mooie beelden van de fotograaf. Op één plaats is tekst toegevoegd ter verduidelijking. Mag best meer zijn, ook om de balans te bewaren. Zou mooi zijn als het lukt er meer een verhaal van te maken. De inheems getinte muziek past prima. Enkele suggesties zijn er gedaan om de volgorde van de beelden rond de stad wat aan te passen. Jan - Landgoed Seldensate: Een korte rondwandeling van ruim een uur op een nevelige wintermorgen op het oude landgoed Seldensate in Middelrode. Het poortgebouw en de kasteelruïne trekken de meeste aandacht. De muziek is een beetje nostalgisch en klaart op met het doorkomen van het zonlicht. Een stemmig geheel.

Het is alweer de laatste bijeenkomst van dit seizoen. De dikke truien kunnen weer in de kast kortom, volop lente en dat is ook nu weer goed te merken. Gewassen komen uit de winterslaap maar van winterslaap is aan onze leden niks te merken. Veel verschillende onderwerpen passeren de revue en het wordt weer genieten geblazen. De beamer kan weer aan de gang. Jan opent de vergadering met de ideeën voor onze excursies die, met name door Pieter gelanceerd, kunnen worden bekeken en overlegd. De data voor het komend seizoen zijn nog niet bekend omdat er discussies zijn tussen de Videogroep en een andere gebruiker van de Moerkoal, de EHBO-groep. Ook deze gebruiker is namelijk geïnteresseerd in deze zaal. Dus moeten we nog even afwachten. De EXPO in november zal een weekeinde in beslag nemen maar wij projecteren alleen op zondag, in blokken van een half uur. We starten met de nieuwe series. Ad – Op stoom: naar aanleiding van het bezoek aan het Spoorwegmuseum in Utrecht zag Ad aanleiding dit filmpje te maken. Eigenlijk bedoeld voor z’n kleinzoon. Het is een film met foto’s. Wat spreekt ons aan? Nostalgie volop want het betreft hier een stoomtrein wat de titel ook aangeeft. Een echte tuffende locomotief, een ware locomotion. Gedurende de hele sessie horen we het geluid van puffend stoom en een zuchtende locomotief die blijkbaar verlangt naar pensioen. Mooie beelden en nog scherp ook voor een film, helemaal uit de hand genomen; het geluid is apart met een recorder vastgelegd, aldus Ad. Klein minpuntje: het einde is wat traag. Maar voor kleinzoon ziet het er prima en leerzaam uit. Ons is echter deze boodschap niet helemaal duidelijk. Daarom deze tip: maak een opname van het jongetje die ergens naar staat te kijken; zoem in op de ogen en laat ‘m dromen over treinen. Met een paar simpele beelden kan veel gezegd worden. Misschien komt dit filmpje dan nog beter op stoom. Martin – Water: een serie met een boodschap. Hoe ontstaan onze rivieren. Deels uit smeltwater van de gletsjers, deels uit regenwater. De beelden zijn van wel 4 vakanties in onder andere Schaffhausen. Jammer dat de maker de muziek van Samuel Barber genomen heeft. Deze sombere tonen passen toch niet bij spetterend water. Helaas loopt het geluid van het stromend water in het eerste deel niet overal door. Ook de titel dekt de lading niet helemaal. Waterweg, weg van het water of iets dergelijks zou beter passen. Het verhaal is duidelijk. Het intermezzo van het wijnfeest aan de Moezel zou korter kunnen. Ook andere beelden staan te lang. Martin heeft nu tekstblokken geplaatst als toelichting van het verhaal. Dit zal later ingesproken worden, wat de serie sterker maakt. Waarom worden deze plaatsen genomen? Duidelijk zijn de opnamen van de watermarkeringen en de hongerstenen. Dit zijn eveneens markeringen. Wanneer die boven water komen staat het water te laag. Men houdt de waterstanden goed bij. Na de overstroming bij Valkenburg is dit een passende vergelijking, zo wordt gesuggereerd. Een actueel onderwerp dat steeds actueler wordt. Pieter is op pad gegaan met de Filmgroep voor een uitvoering van de slagwerkgroep van T.O.G. (Tot Onderling Genoegen) de harmonie van Berlicum. Oordopjes in want de decibels vliegen je om de oren. Ook visueel interessant want de dansgroep Souplesse zette de beste beentjes voor. Wat een spektakel. Dynamiek genoeg. Beelden en geluid versterken elkaar. Pieter heeft, naast de totalen, inzetjes met dikke zwarte rand gebruikt en de totalen als achtergrond wazig gemakt. Sommigen vinden die randen te dik of te zwart. Idee om daar blauw of bruin voor te nemen. Wat meer variatie hierin ook qua grootte van de inzetjes. Pieter heeft het eerst zonder die kaders gedaan maar dan springen ze er niet uit. Ook de inzetjes van onder andere de dirigent is leuk gedaan. De tekst als inleiding is wat veel. Dat wordt nauwelijks gelezen. Dekt de titel de lading? Er is geen publiek bij. Het zou meer een clip kunnen zijn of een documentaire in de trant van the making of. Jan – Industrieel erfgoed Tramkade: onder begeleiding van Pink Floyd voert Jan ons mee in dit ook visueel sterk spektakel. Oud en nieuw gaan hier stelselmatig in elkaar over. Totalen met schitterende, dreigende luchten en details. Een Boschproject. We behouden het oude als decor van de nieuwerwetse architectuur. Dat is de boodschap die hier getoond wordt. De meningen verschillen over de ‘omvallende’ gebouwen. Als het storend wordt, zal ik ze rechtzetten, aldus Jan. Dit versterkt het kikvorsperspectief wel. Ook oude beelden via internet passen er prima bij. Verkade en Willem II zijn nu cultureel. Het is geen verhaal maar een sfeerbeeld. Ook zien we deels mogelijkheden voor ‘derde beelden’. Vroeger, zo vertelt Jan, in de tijd van de dia’s, werd daar erg op gelet. Nu is dat minder maar de mogelijkheden blijven altijd aanwezig. Als laatste een serie die we eerder gezien hebben. Ad - Tramkade 1920: hij toont ons de Verkadefabriek nu en in historisch perspectief. Dit doet hij met inzetjes van korte filmpjes in zwart-wit uit die tijd. Zijn vader heeft er gewerkt. Hij herinnert zich nog dat hij zijn vader, die de hele week tot en met de zaterdag tot 12:00 uur werkte, op ging halen. Die filmpjes – daar staat zijn vader overigens niet op - gebruikt Ad als leidraad. Ondersteund door wat populaire muziek is de serie een mooie vergelijking met die van Jan. Goed voor het polygoonjournaal. Tot slot dankt Jan alle deelnemers voor hun bijdragen. Rob en Ferdinand voor de techniek, onder supervisie van Pieter, die ook weer bedankt wordt voor het organiseren van de excursies. Uw vaste scribent wordt even in het zonnetje gezet voor de verslagen. Opgemerkt wordt dat deze verslagen vaak een heel andere kijk geven op de series. Uiteraard wordt Jan bedankt voor zijn algehele inzet voor de AV-Groep, de coördinatie en leiding van de AV- bijeenkomsten. Ik wens u en uw naasten vanaf mijn schrijverstafel een fijne vakantieperiode en tot ziens in het volgend seizoen, in augustus. De data worden dan bekend gemaakt met de convocatie.

Vanavond hebben we te gast Henny van de Videogroep. In het kader van de beroemde kruisbestuiving – laat eens iets van elkaar zien – hebben we Henny uitgenodigd iets te vertellen over vooral de overeenkomsten van film en AV. Hij zal het eerste deel van deze bijeenkomst wat over zijn werk vertellen en daartoe heeft hij 5 films meegenomen. Na de pauze gaan we weer met ons programma verder en zullen we onder andere werken zien van het bezoek van een aantal AVers aan het spoorwegmuseum in Utrecht en ten slotte brengen we een bezoek aan een tuin waar je zelf het bosje bloemen voor je partner kunt samenstellen. Henny is geen onbekende binnen Shot ’71 want hij heeft behalve nogal wat prijzen behaald ook veel voor de club gedaan zoals het samenstellen van het boekje 50 jaar Shot/ 71. Henny: Film is altijd beweging. Zijn motto is zelfs film met wat foto’s waarmee dan met pannen of zoomen beweging wordt gesuggereerd. Bij ons is dat net andersom. Door over te vloeien suggereer je dus ook beweging. Hij start met de film Che Guevara. Deze film is inmiddels 20 jaar oud en gaat over de vrijheidsstrijder, lid van de Revolutionaire Beweging onder leiding van Fidel Castro in Cuba. Een film met veel AV en zoom. Het verhaal dat gezongen wordt is in Cuba populair geweest. Henny heeft er tekst op gemaakt die ook goed leesbaar is. Overigens constateren wij meer foto’s dan film. Dus eigenlijk gewoon een AV. Foto’s hingen in de gevangenis waar Castro gevangen heeft gezeten. Een leuke visualisatie van het liedje. Corfu: met Griekse muziek die ons leidt over dit prachtige Griekse eiland. Wel harde overgangen op de snaren van het muziekinstrument. Mogelijk de reden dat het niet stoort. Ik kon mijn benen met moeite stilhouden. Henny heeft hier wel veel ingezoomd. Eigenlijk ook hier weer meer foto’s dan film. De opnames werden 5 jaar geleden gemaakt. In zijn toelichting vertelt Henny dat hij bij een pan met de foto begint en dan niet eindigt met een overvloei. Dat is storend. Let op filmgroep: deze film is nog niet eerder vertoond. We zien nu een debuut. Er zit beweging in. Dat zit blijkbaar in zijn aard. Harde overgangen mag en zie je bij ons steeds meer. Ook een shot niet (te) lang laten staan is een aandachtspunt. We gaan naar het Zwarte Woud: iets speciaals heeft hij gemaakt van een landschap met waterval. Daarin heeft hij echtgenote Ine gemonteerd. Wel apart. Voor de rest leuke scènes. Henny noemt dit een fotocol – een collage – wat wordt gebruikt als ‘dynamisch medium’. Het gaat vooral om de impressie. Een ‘plaatje’ voor het familiealbum. Ook de beroemde koekoeksklokken, sommige met een wel heel opvallende vogel, passeren de revue. Lago Maggiore was in dezelfde vakantie. Hier was overigens een gondel naar beneden gevallen wat zelfs het nieuws haalde. Maar dat zien we niet. Een echte vakantiefilm vol herinneringen maar te snel voor een film. Zelfs in een foto moet beweging zitten. Eén van de vragen die gesteld zijn was hoe je een foto in een film zet. Je laat ze erin zetten. Dat suggereert de beweging. Als laatste de film Be Free: bedoeld als videoclip gemaakt van een optreden van een spirituele zanggroep die hij samen met Jan Verburgh (camera’s) en vele medewerkers maakte. Hier ontving hij van de NOVA een certificaat. Mooie beelden in een schitterende omgeving met veel water. Aan het eind als curiositeit wat making of opnamen. Enkele korte flitsen van de totstandkoming. Henny sluit af met de conclusie dat film niet zozeer op kwaliteit zoals scherpte en compositie rust zoals bij AV. Maar de verschillen worden wel steeds kleiner. Bestond het AV aanvankelijk uit louter foto’s. Nu worden er steeds meer, zij het korte, filmpjes aan toegevoegd mits het toegevoegde waarde heeft. De kwaliteit van beide gaat vooruit. Henny geeft ons nog de tip om, als je een filmpjes opneemt, maak dat zo lang mogelijk. Je gebruikt er visueel een stukje uit en kun je de rest toepassen voor life-geluid. Hij heeft dat onder andere gebruikt bij de waterval. Het geluid hoor je al voordat de waterval in beeld komt. Dat verhoogt de sfeer. Meestal fade hij het geluid in. Als laatste merkt Henny over het gebruik van pan en zoom op. Gebruik het niet te veel en laat het ergens naartoe leiden. Jan bedankt Henny voor deze zeer interessante bijdrage. Het geeft ons weer stof tot nadenken. We gaan door met onze series. Een groep onder leiding van Pieter is naar het Spoorwegmuseum in Utrecht geweest. Dick geeft groen licht en bijt de spits af met Spoorwerk: het valt ons meteen op dat Dick van z’n geschoten shots sfeeropnamen gemaakt heeft. Een lekker ontspannen ‘niks aan de hand’ harmonicamuziek (deed me denken aan het Hotcha-trio), lekker ritmisch op het denkbeeldig denderen van de trein. Het ‘tweede deel’ zijn opnamen van de oude klassieken onder de intérieurs. Wie de film “Moord in de Oriënt- Express” gezien heeft begrijpt het. Het technisch vernuft, wielstelsel en alles wat ermee samenhangt mag hier niet aan ontbreken. Ook zijn er oude opnamen van 20 jaar geleden in Berlijn gemaakt erin gemonteerd. De auteur sluit af met verroeste treindelen. Een fraai- fotografische AV. Einde rit. Denk om het afstapje. Corrie gaat verder met een zeer kleurrijke impressie van India. We bezoeken het Taj Mahal, of beter gezegd, we zien bezoekers die daar geweest zijn met op de achtergrond dit beroemde mausoleum. Ze begint en eindigt aardig met een blik op de bril van echtgenoot André waarin de titel gemonteerd is. Later ook de aftiteling. We ervaren dat de structuur goed in balans is. Ook de begeleidende muziek past er goed bij. Veel rood, oranje en roze. Er is een discussie om de opnamen met (zeer) slechte gebitten eruit te halen. Dat hoort blijkbaar tot die cultuur, zo wordt er gereageerd. Een sterk punt is dat we geen toerisme zien. Een bijna onmogelijke taak, zo wordt opgemerkt. Ad sluit af met de Pluktuin in Lovendaal. Ook kleurrijk. Pluk de dag en pluk de bloemen. Kan een mooie reclamefilm zijn. Een idee is om de inzetten te gebruiken bij wazige achtergronden. De muziek is landelijk en pastoraal met een modern tintje. Hier kun je een persoonlijke bos ruikers zelf samen stellen. Men wordt er niet geplukt maar doet dat zelf. Ad heeft dat met wat opnamen van plukkers laten zien.

De lente is weer begonnen. Een voor velen weer inspirerende tijd om nieuw leven te fotograferen. Wat we deze avond hebben gezien stamt nog uit de andere seizoenen. Pluktuin Lovendaal – Ad: We bezoeken een tuin met vooral bloeiende bloemen, waar mooie bloemstukjes van worden gemaakt. De close-ups van de bloemen zijn regelmatig met beeld in beeld vertoond. Heel geslaagd. De opnamen zijn deels met een mobiele telefoon en deels met een full frame camera gemaakt. Je moet goed kijken om verschil in kwaliteit te zien. De beeldvolgorde heeft een logische lijn en de muziek past goed. Wandeltocht Halder – Pieter: Het natuurgebied rond het gehucht Halder is mooi in beeld gebracht. Met behulp van drone opnamen krijgen we een duidelijk overzicht van het geheel. De beelden zijn goed. Halder is een bijzondere, historische plek met nog zichtbare restanten van de linie 1629 en oude kastelen en boerderijen. Ook zijn daar Romeinse munten en potten gevonden, die te zien zijn in een museum. Met teksten zijn de objecten in beeld aangegeven. Bij een aantal beeldovergangen zijn trillingen te zien. Meer variatie in de overvloeitijd van de beelden en het gebruik van meerdere muziekfragmenten zouden de AV nog beter kunnen maken. De passende muziek is nu misschien net wat te lang van hetzelfde. Klassiek modern – Jan J: De geprojecteerde versie is een verlengde versie van de eerste versie van 1 minuut. De lengte is nu 2,5 minuut; het aantal gebruikte beelden bij hetzelfde tempo in de presentatie (circa 3,5 sec. per beeld) is dan ook meer dan verdubbeld. Ook zijn er enkele tekstblokken in beeld geplaatst om een bepaalde verhaallijn te krijgen. Deze staan misschien soms net te kort. De inhoud draait om de vraag waarom er nu veel beelden worden gemaakt van "invalide" lichamen. En hoe consequent moet je zijn in de selectie van de beelden van de gemankeerde lichamen, zonder hoofd of ledematen. Welke speelruimte is er? De nieuwe versie wordt hoger gewaardeerd. Wereldmensen - Dick: De AV betreft een aangepaste versie. De AV bestond oorspronkelijk uit alleen fraaie zwart wit portretten van mensen uit diverse landen van de wereld. Nu zijn er een beperkt aantal in kleur uitgevoerd. Dit ook in aansluiting met de subtitel over mensen, die de wereld kleur geven; een mooie vondst. De meningen zijn verdeeld over de aanpassing. Het tweede deel helemaal in kleur uitvoeren? Prima muziek erbij gekozen en mooie titels. Varen over de Meierij - Ferdinand: Een gouwe ouwe. Een verslag van een ballonvaart van Den Bosch naar Veghel en van opstijgen tot neerdalen. Een duidelijke verhaallijn. In positieve zin vallen verder met name op het goede gebruik van het live geluid en de mooi gefotografeerde structuren van het landschap. De toerist en het schaap - Rob: Weer een gouwe ouwe. Het is een verslag van een reis over de grasvlakten van Mongolië. De uitwerking is bijzonder en daardoor boeiend. Min of meer centraal staat het slachten van het schaap voor de komende en weer vertrekkende toerist. Hij betaalt wat dollars, waar mee dan weer moderne consumentengoederen kunnen worden gekocht door de plaatselijke bewoners. De gekozen volksmuziek sluit mooi aan bij het uitgebeelde, eenvoudige leven.

De laatste dag van februari tussen de krokussen en narcissen opent coördinator Jan deze bijeenkomst met een klein aantal maar genoeg te beleven. Jan valt meteen met de deur in huis. Het Bestuur wil in overleg op initiatief van de Fotogroep dit jaar weer een Expo organiseren omtrent 4 november met alle groepen in de Moerkoal. Daarbij rijzen de volgende vragen van de bestuurstafel: in welke vorm gaan we dit uitvoeren? Hoe gaat het programma eruitzien? Een mogelijkheid is om te projecteren in blokken van elk een half uur projectie en wie leent zich als operateur. Discussiestof en suggesties genoeg. Voortel om alle producties video en AV bij elkaar op MP4 te plaatsen en in blokken van 20 minuten af te spelen. De Expo zal plaats vinden op zaterdag en zondag; de AV-Groep vindt alleen zondag voldoende om te projecteren. Meedoen is voor ons nu meer relevant, omdat het AV-festival dit jaar niet wordt georganiseerd. Vanavond weer gemêleerde onderwerpen. We zitten tussen de gletsjers, we bezoeken Valencia, het wordt lekker griezelen, we laten ons verbazen over animatie in panoramatechniek, prachtige tinten tussen de ijsbloemen, we verbazen ons over de toverkunst van een beroemd componist in een serie van 2 opnamen, verticale beelden van beelden en we gaan met de muziek mee maar blijven er nuchter onder. Turia, een park in Valencia – Dick: een her-vertoning van deze beroemde architectuur ontworpen door Santiago Calatraval. Dick heeft de beelden wat aangepast en meer beweging erin gemonteerd. Goede composities waardoor de spanning van de constructies goed tot z’n recht komt. De toelichtende teksten staan voor mij iets te kort. Er is meer variatie door derde beelden. De muziek is goed uitgezocht; meer architectonisch dan Spaans. De AV is goed op de pingeltjes van de piano gedaan. De beelden zijn zeker een ruimtelijke ervaring. Er is daar veel te zien en het auditorium springt er voor mij als muziekliefhebber wel het meeste uit. En dan nu Valencia in voor een glas rode wijn. Halloween – Hugo: uit de oude doos. Het lukt maar niet om de AV-vrienden de stuipen op het lijf te jagen maar de eerste kreten liegen er niet om; we zitten middenin een spookverhaal. De centrale figuur in de serie opent voorzichtig een deur en wat ie daar allemaal aantreft. Dreigende ogen, doodskoppen en alles wat maar naar dreiging luistert. Zelf gemaakte geluiden samen met maestro Ennio Morricone geven de toon aan van ironie omtrent het griezelen, het doel van Halloween. Het spat er helemaal van af. Leuk in elkaar gezet. De laatste opname van deze persoon die wegloopt kan eruit. De aftiteling met ‘deur sluiten a.u.b.’ omdraaien dus eerst aftiteling, dan deur dicht. Sommige beelden zijn na inzoom wat korrelig maar dat hoort een beetje bij een ‘Hugo’, wordt opgemerkt. Tweede helft misschien iets meer bewegen. Tussendoor pakken we de minuten series. Debuten en oudjes. Eerst een debuut van Pieter Amsterdam Centraal: gedurende een minuut staan we op het perron van Amsterdam Centraal met uitzicht op de hoogbouw Zuidas. De auteur heeft een voorbij snorrende vrachtauto panoramisch genomen en aan elkaar gemonteerd. Hetzelfde geluid is erbij gedaan. Leuk effect. Nu is deze vrachtauto, die normaal zo’n 15 m lang is, een bijna beeldvullende sliert geworden. Pieter vertelt dat de uitdaging is om vanuit 1 opname een verhaaltje te maken. Daartoe heeft hij een 10-tal opnamen gemaakt en een ervan genomen die ook goed scherp is. Hij eindigt met een korte animatie met geluid van een vrachtauto waarin dit gevaarte in zijn geheel van rechts naar links door het beeld rijdt. Met Photoshop is het vehikel losgemaakt van de achtergrond. Pieter besluit met in drie tekstblokken te vertellen hoe dit gedaan is. Sterk is dat alle elementen, zowel de vrachtauto als de achtergrond, scherp blijven. Met Photoshop laat de maker de vrachtauto bewegen. Knap gedaan. Een gouwe ouwe van Mozart . . . benedictus qui venit in nomine domini . . . Rob: deze Latijnse tekst betekent letterlijk Gezegend Hij die komt in de Naam des Heren gevolgd door een afbeelding van Mozart aan de piano die in een enkele minuut overvloeit naar een tweede beeld. De overvloeitijd geeft de kracht weer van deze meester en zijn muziek. Rob merkt op dat er vanavond niet veel katholieke belijders tussen de kijkers zitten, aan de reacties te horen. Hij voegt daar aan toe: de Katholieken zongen vroeger de H. Mis in het Latijn. Die wisten dus niet wat er stond. Daarvoor kon je beter bij de Protestanten zijn. Frozen - Joke: bloemen in de diepvries. We kennen groenten, vis en vlees in deze toestand, maar dit is wel heel apart. Een staaltje van creativiteit. Geen felle kleuren maar tinten. Het ontdooien van de elementen is een lust voor de ogen. Met 2 timelapsen tussendoor – het invriezen en het ontdooien - geven de serie zeker meerwaarde maar, ze gaan wel erg snel. Een idee is ze om te draaien wat een leuk effect zal geven. Ook staan sommige beelden te kort. Helaas is de aftiteling, wit op witte achtergrond, niet sterk. De muziek Crystal Liquid past er ook niet goed bij. Muziektip: neem iets tintelend of verfrissends. Op YouTube kun je bij video ‘winter’ intypen en zo’n filmpje downloaden. Herman heeft hier een tip voor die hij zal doorsturen. Noorwegen, land van sneeuw, ijs, fjorden en mooie luchten – Herman: schitterende landschappen die van groen overgaan in sneeuw en ijs. Het smeltwater gaat via de fjorden naar de zee. Zo is de verhaallijn, aldus de maker. Helaas komt die zo niet goed uit de verf. Wat teksten erbij zal de inhoud zeker versterken. Geen kaarten of namen plaatsen. Het naambordje waar bovendien nog een boot op staat afgebeeld, slaat op de fjord. Eruit halen. Dat is voor de kijker niet interessant. De muziek met de panfluit My sweet indian child komt eerder Zuid-Amerikaans over. Meer variatie inbrengen. De zoom gaat erg snel. Langzamer maakt meer indruk. Er zit wat vibratie in de pan. Dat kun je opheffen met smart move. Rob zal hier iets van doorsturen. Ook de titel kan wat prozaïscher met bijvoeglijke naamwoorden zoals land van kracht en energie, doelend op de witte steenkool, de waterkrachtcentrales. Dan wordt de serie sterker. Life geluiden zijn goed maar een filmpje van zo’n stromende rivier zou beter zijn. Neem de kijker mee in je beleving Thijs Kwakernaak – Pieter: een eerder vertoonde een minuutserie van louter verticale beelden van staande beelden. Een verrassende, geslaagde keuze. Goede AV op de panfluit die er vermoedelijk door de houten beelden goed bij past. Alleen dat laatste stuk ging erg snel met als grap de tekst ha-ha in de open monden. De Oeteldonkse optocht met hofkapel de Kikvorschen – Jan: we raken al snel in de stemming; de serie valt in het begin meteen op door de close-ups en de felle kleuren. Echter deze close-ups zouden iets meer moeten afwisselen met de totalen. Nagenoeg elke opname wordt langzaam, heel langzaam ingezoomd. Dit geeft beweging en de serie blijft toch in balans. Jan zoomt uit bij mensenmassa’s. Er zou wat tekst bij kunnen en video voor de stemming. Het is nog iets te statisch daarom zouden wat korte video’s van 10 seconden zeker de waarde doen toenemen. Maar de sfeer komt over. Volgende bijeenkomst is op dinsdag 21 maart. Hugo

2022 Is verdwenen in de geschiedenisboeken. Het verse jaar is inmiddels alweer 17 dagen jong. Jan ‘opent’ fris en vers meteen met de deur in huis: wat kunnen we verwachten het tweede deel van dit seizoen. Deels nieuwbakken series en deels uit de oude doos. 1 Minutenseries van uitstapjes wellicht als nieuwe thema. Alle zijn benieuwd en vol energie gaan we er tegenaan. We starten met de 1-minuut-series van het bezoek aan Wageningen. Klassiek Modern – Jan: de titel is goed gekozen doch de verhouding in de beelden toont op het eerste gezicht weinig klassiek maar meer modern. Wanneer we de serie voor de tweede keer zien en meer tijd is voor de analyse valt dat wel mee. De moderne beelden zijn eigenlijk ook klassiek qua concept. De muziek van Mius past er overigens prima bij. De beelden staan wel erg kort. De bi-titels zoals bi torso kunnen eruit. Deze beelden spreken voor zich. Vee klassieke koppen uit de Griekse Oudheid versus de invulling van kunstenaars van deze tijd. Jan vraagt zich af wat het doel is. Langere sta-tijden of de meer vlot af afwerkende tempo serie. Niet langer dan drie seconden is dan het uitgangspunt. Wel mis ik hier de ‘derde beelden’ omdat er mogelijkheden genoeg zijn. Mar dat past blijkbaar niet in het tempo dat Jan voor ogen heeft. Wageningen, het arboretum van het depot – Herman: Arboretum (Latijn) betekent letterlijk bomentuin, een verzameling van bomen en struiken; de vraag is dan dekt de titel de inhoud. De serie gaat eigenlijk niet uitsluitend over de bomen maar de auteur doelt op de kunstverzameling tussen de bomen. Daar kun je lekker over bomen. De zoom is wat snel en abrupt. Hij zoomt in, daarna uit en vervolgens meteen naar rechts ook wel pompen genoemd. Dat geeft onrust en ook onscherpte. Helaas gaat de aftiteling voor mij wegens de kleur wat verloren in de achtergrond. Geel op groen. Wageningen, here we go – Joke: in een minuut doorbladeren we een deel van de tentoonstelling met beelden van bladeren en voeten. Alleen voeten was ook leuk geweest. Ondersteund door leuke en vlotte “niets aan de hand” muziek van Chris Haugen. Wie het Rosenbergtrio kent weet hoe dit klinkt. Mooie, scherpte details. Luchtig en vluchtig wordt er opgemerkt. Muziek en beelden horen bij elkaar. Welke band is er tussen voeten en bladeren? Ze komen allebei op de grond terecht. Dat is de overeenkomst. Leuk om naar te kijken. Algemeen wordt opgewerkt dat het voordeel van 1-munuutsereis is het tempo. Het moet vlot afgewerkt worden. Ze zetten de hersen aan het werk. Wageningen, de Dreijen – Ferdinand: het valt me op dat er eigenlijk 2 tijden gebruikt worden, de gevoelstijd en de ware tijd. Deze duurt naar gevoel wel 1,5 minuut, wordt opgemerkt. In dit soort situaties gaat de maker over de afgesproken tijd iets heen maar het ijkt veel langer te duren. Gevoelstijd wellicht. Ook hier bepaalt de wat luchtige muziek van de Swingle Singers (meestal Bach) de vlotheid van het AV en komen de sta- en overvloeitijden niet zo nauw. Hier 3 seconden staan en 1,5 overvloei. En bij de aftiteling: en nog veel meer te zien . . . Het lijkt erop dat daarvoor weinig tijd meer was. Dan de nieuwe series. Een gecontroleerde overstroming – Pieter: in een half uur gedaan aldus de maker. Schitterende fotografie met details en panorama’s van het Aa-dal in Berlicum, in het mooie licht van de opkomende zon. Dit noemen ze de waterbuffers om te voorkomen dat het overtollige water het dorp in loopt. Te vergelijken met de uiterwaarden voor de rivieren. Velen beschouwen dit gebied als de tweede achtertuin. We discussiëren wat over de titel maar kunnen geen alternatief vinden. Pieter gebruikt ook het pan-effect van links naar rechts. Je zit er als kijker middenin. De auteur merkt op dat je in een half uur veel soorten belichting krijgt. De kunst is dan om die soorten in ‘blokken’ bij elkaar te zetten. De muziek is van Bandari, morning air. Sfeervol. Vier het leven – Corrie: een promotiefilm van deze stichting die ouderen de gelegenheid geeft elkaar te ontmoeten voor een gezellig samenzijn. Ook regelt de stichting culturele evenementen. En gezellig was het. Ontmoetingscentrum ’t Spectrum in Schijndel leent zich daar goed voor. Er werden wat mensen in het zonnetje gezet en de plaatselijke Fanfare zorgde voor de muzikale omlijsting. Ik begrijp uit het betoog van Corrie dat leven de het Bestuur zeer tevreden waren over het resultaat. Corrie zelf vond het een prestatie want ze moet de opnamen onder moeilijke (weinig licht) omstandigheden maken. Bovendien had ze weinig bewegingsvrijheid om even een ander standpunt te nemen. Daar is weinig van te merken want de opnamen zijn best redelijk te noemen. De stichting zal er blij mee zijn. À propos de Fanfare “Bereden Wapens” is een van de fanfares van de Nederlandse Krijgsmacht. Het orkest zet de tradities voort van de vier fanfares van de Koninklijke Landmacht die in 1992 en 2012 door de bezuiniging werden opgeheven onder de naam Kapel van de Limburgse Jagers Genie en Kapel Grompeterkorps der Cavalarie, legt Corrie uit. BBB – Joke: de eerder vertoonde serie Borsten, Bladen Bomen maar nu wat korter en op advies heeft Joke deze titel gekozen. De serie ziet er nu structureel beter uit en heeft meer samenhang. Het aantal borsten staat niet helemaal in verhouding tot de rest. Ook in deze serie is de muziek van Chris Haugen, Mindstream. Spreeuwenzwerm – Herman: Een fotografie/film combinatie genomen in de polder van Geldermalsen; spectaculair gedrag van zwermen spreeuwen. Ook in korte tijd genomen. De vogels zitten bij elkaar in bomen; mogelijk te vergaderen als voorbereiding van deze act. Dan vliegen ze tegelijk in formatie de lucht in. Wat deze lucht betreft die kwam goed van pas als achtergrond. Een schitterend schouwspel. Het filmen is wat trillerig want de maker heeft opnamen ui de hand genomen. Dit kan gestabiliseerd worden met een speciaal programma, aldus Rob. Hij zal hiervoor een link doorsturen. De stem van Herman is iets te zacht. De 2 onscherpe beelden aan het begin met wat voorbijschuivende vogels beter eruit halen, dan wordt de serie wellicht sterker. De titel is wat zakelijk. Daar zou je iets meer prozaïsch van kunnen maken. De volgende bijeenkomst is op dinsdag 28 februari. Hugo